Temporomandibularna disfunkcija kao razlog ortodontskog tretmana
Temporomandibularna disfunkcija (TMD) je termin koji obuhvata brojne subjektivne simptome i kliničke znakove vezane za vilični zglob i okolne strukture. Nakon zubobolje, smatra se glavnim uzrokom bola u orofacijalnoj regiji. Pacijenti se žale na bol u zglobu ili mišićima vilica, ograničenu pokretljivost donje vilice, pucketanje zgloba i drugo.
Pacijente sa TMD možemo podeliti na pacijente sa unutrašnjom patologijom zgloba (degenerativna i sistemska oboljenja) i pacijente sa primarnim simptomima mišićnog porekla (uzrokovani mišićnim spazmom i nepravilnim položajem vilica).
Nošenje ortodontskog aparata malo je korisno kod pacijenata sa degenerativnim oboljenjem zgloba. Kod ovih pacijenata mogu se koristiti određene vrste splintova kako bi se umanjio pritisak koji trpe zglobne površine i zubi. Pomoću splintova moguće je i donju vilicu dovesti u određeni položaj, kako bi se artikulacioni disk pravilno interponirao između zglobnih površina i na taj način omogućio bezbolnu fazu dok je splint u ustima i eventualna šansa za njegovu regeneraciju.
Pacijenti sa simptomima mišićnog spazma i zamora mogu imati benefit od ortodontskog tretmana. Postizanje pravilnog uzubljenja, uz poštovanje svih gnatoloških principa, može dovesti do smanjenja stresa i napetosti mišića, i samim tim nestanka bola.
